Vieiros

Comecei a tratalo arredor de 1973 cando a miña amiga Yolanda Díaz Gallego, directiva do Patronato da Cultura Galega, comentou que era galego. A primeira actividade que lembro foi chamalo para que puxese a súa voz nun audiovisual realizado sobre as fotos do ferrolán Manuel Monteagudo Romero. Despois tivemos máis relación cando estiven aos mandos do programa radial “Sempre en Galicia” ao que o convidaba para ler textos curtos de Castelao. No seo do Patronato recitou moitas veces e tamén foi o impulsor e primeiro director da Escola de Teatro. A traxectoria de Andrés no Uruguai será sempre lembrada polas aplaudidas actuacións teatrais en “Pluto” de Aristófanes, “A Gaivota” de Chejov, “Egor Bulichov” de Gorki e “Rasga Corazón” de Viana Filho. Dentro do cine polo seu gran papel en “Whisky” e aquí recordaremos que foi un inmenso petrucio na exitosa montaxe de “A Lagarada”. Os que o aplaudiron en Trasalba non esquecerán a súa magnífica caracterización.

Foi premiado polos críticos uruguaios co máximo galardón que outorgan: o “Florencio” [en homenaxe ao famoso autor Florencio Sánchez]. Ingresa na institución teatral “El Galpón” en 1973 e alí permanece ata que a dictadura clausura o teatro. Segue en Montevideo e funda o “”Teatro de la Gaviota”cun pequeno grupo de actores que resisten sen coller os vieiros do exilio. Quero reproducir algúns comentarios da prensa arxentina e uruguaia sobre actuacións súas: “Andrés Pazos, como el escudero, es sin duda, el actor más dúctil y con mayor capacidad de asombro del grupo uruguayo de “La Gaviota” [Lazarillo de Tormes]; “Andrés Pazos, expléndido de voz y físico es el Trigorin que Chejov pedía”; “Pazos conduce casi toda la obra; ya que los demás surgen a sus recuerdos, deseos, miedos, con su acostumbrada solvencia. Andrés transmite con todo su oficio el conflicto del viejo revolucionario” [Rasga Corazón].

Cando Andrés decide volver póñome en contacto co profesor Xoán Luís Saco Cid que daquela era o presidente do IGAEM para pedirlle traballo para Andrés mediante un contrato para actuar nalgunha representación do Centro Dramático Galego. A resposta foi positiva e o meu amigo incorporouse axiña ao mundo teatral galego onde recibiu milleiros de aplausos en recoñecemento do seu labror.  Recibe prezado Andrés os meus saúdos e os meus berros de: Forza teatro El Galpón! e Forza presidente Mujica!