Vieiros

Non teño por norma ferir sensibilidades  pero se habitúo a denominar as cousas nos seus xustos termos sen  suplir nin dulcificar expresións,  pois aínda que o meu vehiculo de locución circula cumprindo taxativamente as normas de boa educación  e disciplina  ao código ético;  sen animosidade perversa digo as cousas sen voltas nin artificio,  directamente e polo seu nome, e se alguén séntese molesto polo contexto das miñas expresións, laio non poder liquidar a súa contrariedade.    

Dise que as descualificacións remplazan a carencia de argumentos, posiblemente os meus non atendan satisfacer a quen ten concibido de antemán unha opinión contraposta, pero iso, non é indicativo de que sexa eu quen incorre  en menoscabo   ou descrédito cara aos censurados, só plasmo con realidade meridiana a evidencia duns  feitos veraces e contrastados  que  por certo son pouco exemplarizantes.   Por tanto as miñas opinións  non se refutan  con desvaríos e insensatez  e moito menos con manifestacións carentes de neutralidade e diametralmente opostos á realidade dos feitos. Un bo analista non se deixa condicionar  por vínculos ou fervores, para fortalecer a   razón deben erradicarse as paixóns e adxudicárselle unha oportunidade  ao cerebro, suposto contrario o influenciado comentarista, lamentablemente convértese nun insolvente  que exerce de correa de transmisión de apreciacións  interesadas.  


 Exposto o devandito, insisto en precisar que os pactos aínda sendo  tácitos ou sobreentendidos establécense para ser cumprido no seu contexto, e cando unha das  parte unilateralmente cancela o vínculo contraído, debese saber, que coa súa irresponsable decisión amais  de romper un compromiso vinculante deixou vía libre para que a outra parte proceda en consecuencia.  Pero polo visto hai quen defende o contrario e como perfecto colega ten a ousadía  de promover unha cruzada de descrédito contra quenes en primeiro termo foron obxecto de conxura, sen caer na conta que co seu deficiente  auxilio devalúase  así mesmo...    



O autor en quenda   de réplica, consuma  un  CÁLAMO CURRENTE,  e quizá por esas présas e regateo de reflexión,  confunde  Tirios con Troianos e por iso pon na miña autoría paternidades que corresponden  á súa fantasía, dicir, que no meu artigo de opinión  PACTA SUNT SERVANDA,  nunca cuestionei a representatividade dos vogais que lograron o seu posto como resultado da vontade das urnas, se censurei e manteño, que parte deles, non exerceron o seu papel de vogais electos en correspondencia á confianza dos electores nin en suxeccion e acatamento  aos pactados contraidos, devaluando con iso   a súa credencial por canto foi utilizada  para consumar unha  deslealdade.    




 Pero a xulgar polo feitos, o nó gordiano deste insólito contratempo   electoral radica no candidato - furtivo, e insisto no de furtivo por ser o único membro da cámara que accede a un escano sen concorrer ás eleccións, séndome indiferente que o teñan ido a buscar  ou viñese polo seu propio pé.  Se alguén lle outorga a clave do éxito dos resultados da candidatura gañadora  debe adxudicarlle igualmente  a responsabilidade  do adverso desenlace e facer balance antes de emitir xuízos de valor, e non concluír  asumindo que Xoán Gato é un Deus  sen patrimonio celestial que está por riba do ben e o mal,  e aplaudir  as súas excentricidades  de premiar aos afíns  e castigar aos díscolos;.....  isto xa é o colmo!



   Cancelo miña polémica co  ambiguo para achegar maior luz ao efectivo pois o debate debe progresar; aquí estase tratando o accesorio  en detrimento do esencial, e paradoxalmente  non se cuestiona a  dubidosa legalidade de que    Xoán Gato como ex - alcalde de Narón, poida desempeñar  un cargo por apoderamento como membro   da Cámara de Comercio cando  non teñen trascurridos dous anos desde o seu cesamento,   e a última reforma da Lei de Bases do Rexime Local no seu artigo 75.8 determina,  que   durante os dous anos seguintes á finalización do seu mandato, aos membros das corporacións locais  que ostentasen responsabilidades executivas nas diferentes áreas en que se organice o goberno local, seranlles de aplicación no ámbito territorial da súa competencia as limitacións ao exercicio de actividades privadas establecidas no artigo 8 da Lei 5/2006, de 10 de abril.   



E aos efectos procedentes hase  considerar a existencia de relación directa coa  empresa á que representa, por canto interveu en calidade de Alcalde  en sesións  nas que se adoptaron acordos  e resolucións  en relación coa referida comercial, e asi mesmo, dubido dispoña de autorización permisiva  da Oficina de Conflitos de Intereses. Polo tanto someténdome a mellor  criterio, entendo que Xoán Gato, non tan só non pode postularse como candidato á presidencia da Cámara senón que tampouco  pode ocupar vogalía algunha por mais apoderamento que lle fora outorgado.   




De calquer xeito, despois do acontecido,  unha reflexión xuiciosa  determina  que   o  goberno  da  Cámara de Comercio non admite interferencias exóxenas,  e ten de  estar rexentada  por directos  representantes dos  empresarios, e esa premisa  debera ser unha asunción  uniforme  entre os vogais  electos cando o vindeiro 24 procedan a elexir á Presidencia e o  comité   executivo do ente cameral.  


 Agardemos  que ao final impóñase a sensatez  e o sentido común.